laugardagur, september 16, 2006
Sein.
Það er einnmitt síðla kvölds á föstudögum að ég stunda það að setjast út á svalir, hella mér í glas af 10 ára Glenkinchie og kveikja mér í stórum, góðum Balmoral-vindli. Hugurinn byrjar að reika og mér finnst sem hinn gamli góði Úlfur sé enn til staðar, hinn megalómaníski kjaftaskur, sem getur sagt hverjum sem er að viðkomandi sé ekki þess verðugur að sleikja skósóla hans, maðurinn sem telur sig vita allt betur um alla skapaða hluti en næsti maður, maðurinn sem hlær að öllu og sérstaklega að eigin tilvist, sem honum þykir óborganlega absúrd.
Þessi gamli góði ég, sem ég kalla svo, er í rauninni bara einstaklingur á ákveðnu stigi narcissistísks sólipsisma, einstaklingur sem er búinn að gefast upp og ákveður að hlæja að þessu öllu. “Ein vika búin í viðbót”, og allt það.
En ég er nokkurn veginn búinn að fatta brandarann, og meðan ég hlæ að honum er ég skíthræddur við að einn góðan veðurdag verði hann ekki fyndinn lengur.
fimmtudagur, september 07, 2006
Algengasta spurning mín, þegar ég tala við annað fólk sem segist vera á hægri væng stjórnmálanna, er einmitt þess efnis hvort viðkomandi hafi lesið eitthvað í verkum Karls Marx. Undantekningarlítið er því svarað neitandi.
Það er nú einu sinni svo að það getur verið mjög fróðlegt, og stundum mjög gagnlegt, að kynna sér þær analýsur sem Marx setur fram. Það er hins vegar þegar hann dregur ályktanir af þeim, sem hann notar svo sem rök fyrir vafasömum niðurstöðum sínum, að honum fatast flugið.
Ég er sjálfur mjög ósammála þeirri hugmyndafræði sem kennd er við Karl Marx. Hins vegar eru verk hans sjálfs mjög merkileg, (ef maður leiðir hjá sér bullið upp úr Engels) og vel þess virði að maður lesi þau.
